Pro 1 : 'Een vrouw verbouwt, een man verhuist'

Ivo Van Regenmortel is de man van Anne Menke. Hij gaat gedeeltelijk akkoord met de stelling van zijn vrouw, maar nuanceert hier en daar toch een beetje: 'In de laatste jaren is er -in mijn ogen- wél veel veranderd. Een Gameboy was vroeger typisch voor jongens, de laatste jaren zie je ze plots wel bij meisjes ook opduiken. Het gaat dus niet echt om het speelgoed op zich. Kijk bijvoorbeeld naar TV. Het medium is voor alle geslachten en leeftijden hetzelfde. Enkel de programma's naar waar we kijken verschilt vaak. Uiteraard ook niet altijd. Een meisje zal zich eerder in de zetel nestelen voor de film of een aflevering van Sex and The City, terwijl ik als man veel liever actie heb zoals een Die Hard 27 bijvoorbeeld. Vroeger werd er ook meer samen gespeeld. Wij konden ons een hele zomer amuseren met bikkels en knikkers. Dat deden we dan ook gelengd. Uiteraard waren de typische dingen zoals juwelen uit bloemen maken en oorlog spelen met takken bijna altijd strikt gescheiden. Dit kwam uiteraard ook omdat wij toen slechts twee à drie uur per week naar TV mochten kijken. Nu doen ze dat de hele dag door, van het moment dat ze opstaan totdat het bedtijd is. Ook als ze ouder worden zie je een verandering. Anne's dochter, Heleen, rijdt met een roze Dax. Daar zie ik Sebastiaan (Anne's zoon nvdr.) nog niet meteen met vertrekken! En zelfs nog later blijf je de verschillen voelen. Als je gaat kijken naar een huis van een man of dat van een vrouw bijvoorbeeld. Een man zal eerder een fitnesskamer inrichten en voor de rest het vrij sober houden. Vrouwen zetten kaarsen en bloemen om het gezelliger te maken. Zo ook bij verbouwingen. Wij hebben dat samen gedaan, maar voor mij was dat niet nodig. Als ik het ergens beu ben, zal ik eerder denken aan verhuizen dan aan veranderen. Dus eigenlijk drukte daar zelfs Anne haar stempel door. Ondertussen nemen mannen ook veel taken in het huishouden over. Wij strijken, koken, wassen en gaan zelfs naar de winkel. Toch behoud je nog steeds de typische mannen- en vrouwenberoepen. Zij staat in voor interieur, hij voor ruwbouw. Het wordt dan wel sociaal aanvaard, je blijft toch steeds omkijken. Misschien dat dit in jullie generatie wel verandert!'

Expert : Sociale status bepaalt aankoop speelgoed

Evelyn de Meyer werkt in de Colruyt van Hoboken. Zij is verantwoordelijke van de speelgoedgang. Zowel het aankopen van nieuw speelgoed als de indeling vallen onder haar bevoegdheid.

Bestaat er nog typisch jongens- en meisjesspeelgoed?

Evelyn de Meyer: Daar zal altijd een onderscheid tussen zijn. Ik geloof niet dat het ooit anders is geweest en het zal ook niet snel veranderen. Een jongen gaat gemakkelijker naar brutere dingen, terwijl een meisje eerder naar juwelen zoekt.

In de Colruyt wordt ook in de rekken een duidelijke scheidingslijn gerespecteerd. Barbiepoppen en geweren liggen bijvoorbeeld niet door elkaar.
De Meyer: Dat wordt ook heel bewust gedaan. Het vergemakkelijkt de ’zoektocht’ naar speelgoed aanzienlijk. Want hoe je het ook draait of keert, een vader of moeder zal altijd voor hen zoon iets gewelddadiger kopen en voor hen dochter iets rustiger, met zachtere kleuren en vooral veel versieringen.

Maar niet al het speelgoed is enkel voor jongens of meisjes.

De Meyer: Zeker niet. Bij puzzels en dergelijke wordt bijna niet gekeken naar de afbeelding. Daar spelen ze allebei even graag mee. Meestal moet je kijken naar de ‘mode’. Wat is er in op dit moment bij kinderen? Zo zijn nu de Gogo’s (Kleine surrealistische poppetjes die je bijvoorbeeld bij Carrefour kan verzamelen. Je zou het kunnen vergelijken met bikkels, maar dan in een modern jasje gestoken nvdr.) heel populair. Het is ongeveer dezelfde situatie als dertien jaar geleden met de Flipporage. Alleen zijn het nu echte figuurtjes. Zowel jongens als meisjes maken er een sport van om er zoveel mogelijk te verzamelen. Toch zie je ook hier weer zachtere en stoerdere ontwerpen opduiken. Een puzzel kan uiteindelijk ook een stoere ridder in vol ornaat tonen, of net prinsessen die aan het zingen zijn. Als ik er zo eens goed over nadenk heb je maar heel weinig speelgoed dat echt uniseks is.

Boeken?

De Meyer: Dat is inderdaad één van de grote uitzonderingen. Tegenwoordig zijn vooral de boeken rond speurneus Geronimo Stilton (een muis geïnspireerd door Sherlock Holmes nvdr.) enorm hip. Jongens en meisjes van om en bij de tien jaar verslinden die verhalen dat het niet meer te volgen is. Nochtans kunnen die boeken vrij dik uitvallen.

De Gezinsbond geeft nog steeds bij de geboorte een blauw boekje als het een jongen is en een roos als het een meisje is. Trekken fabrikanten die lijn ook door in hun verpakkingen?

De Meyer: Eigenlijk niet. Dat is de laatste jaren enorm vervaagd. Mensen weten het ook niet meer zo goed. De helft van de bevolking zegt nog steeds dat blauw voor een jongen is en roos voor een meisje, terwijl de andere helft het tegenovergestelde beweert. Het is wel zo dat als ze echt moeten kiezen, ze bijna altijd voor het eerste zullen gaan. Uiteraard spelen de prinsessen die vaak op de roze verpakking staan een grote rol.

Het stereotype beeld van een jongen met een geweer en het meisje met een pop blijft dus eigenlijk nog steeds overeind.

De Meyer: Absoluut. Al denk ik vaak dat het enkel schijn is. Soms verspreken ouders of de kinderen zelf zich en dan hoor je dat de zoon thuis wel eens met de barbiepoppen van zijn zus speelt. Toch zal hij in de winkel nooit naar die rayon gaan. Vanaf de geboorte wordt hen met de paplepel ingegeven dat jongens stoer zijn en meisjes zachtaardig. Een jongen die met barbiepoppen speelt is ‘fout’. Daar worden meteen andere dingen over gedacht en een sociale stempel is snel gedrukt. De sociale status bepaalt dus eigenlijk voor een groot deel de aankoop van speelgoed. Al heeft het wildere karakter van een jongen er uiteraard ook wel veel met te maken.

Anne Menke stelde: ‘Onbewust blijft de scheidingslijn tussen jongens en meisjes eeuwig aanwezig.’ Ga je hiermee akkoord?

De Meyer: Om heel eerlijk te zijn vind ik dat een prachtige stelling. Ik ga er volledig meeakkoord. Er is altijd een verschil geweest tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Met momenten kan ze harder of zachter uitvallen, maar ze is steeds aanwezig.

Contra : 'Ik had graag in de tijd van mijn kinderen geleefd'

Koert Mannaerts gelooft niet dat er nog zoiets bestaat als typisch jongens- en meisjesspeelgoed: ‘Tegenwoordig zijn er zoveel spelen waar zowel jongens als meisjes zich met amuseren. Neem nu de Playstation®. De games verschillen vaak wel, maar zeker niet altijd. Singstar is en blijft iets voor allebei. Toch is de scheidingslijn niet absoluut. Zoals altijd heeft elke regel zijn uitzondering. Al is het tegenovergestelde ook niet volledig waar. Een jongen kan gerust ook met poppen spelen of een meisje gaat soms met plezier mee vechten in het bos. Er is wel een groot verschil met vroeger. Toen ik klein was, mocht je absoluut geen tv kijken. Drie uur per week was al super veel. Wij moesten buiten spelen. Daarom was er in onze tijd ook een groter verschil tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Wij werden verplicht ons buiten bezig te houden en daarom waren we meer inventief. Jongens ontwierpen wapens, geweren en nog veel meer. Meisjes gingen eerder knutselen met bloemen en gras. Echt samenspelen gebeurde bijna niet. Nu zetten mijn kinderen zich samen voor de computer of Playstation®, ze gaan bewust zoeken naar dingen die ze beiden leuk vinden. De electronisering van de maatschappij is dan ook een goede zaak. Ik ben er zeker niet rouwig om. Uiteraard zou ik ze soms graag naar buiten stampen. Dat ze eens voor een uurtje vanachter dat scherm verdwijnen. (Achter Koert hoor ik iemand luid ‘NEE!’ roepen. Zijn zoon, Matthijs, is het hier duidelijk niet met eens. ‘Wij zitten dan misschien wel meer achter een computer of tv, langs de andere kant zijn wij ’s avonds wel meer weg!’) Ik denk dat mijn besluit uiteindelijk is dat er absoluut geen harde scheidingslijn meer bestaat en dat het speelgedrag van kinderen enorm veranderd is. Al wil ik hier niet met zeggen dat de situatie verslechterd is. Au contraire, ik had graag in de tijd van mijn kinderen geleefd. Veel meer luxe! (lacht)’

Pro 2 : 'Zij een Barbie, hij een Ken'

Anne Menke is er rotsvast van overtuigd dat er nog steeds een scheidingslijn bestaat tussen typisch jongens- en meisjesspeelgoed: ‘Zo heb je bijvoorbeeld poppen. Dat is toch typisch voor meisjes? Geweren en soldaten zijn over het algemeen weer enkel voor jongens. Je hebt natuurlijk ook wel speelgoed dat voor allebei kan dienen, zoals Lego. Toch heb je zelfs daar speciale edities. Zo is de verpakking voor de meisjes roos. Er blijft een scheidingslijn tussen de geslachten. In dat opzicht is er de laatste jaren dan ook niet veel veranderd. Al kunnen jongens tegenwoordig ook met poppen spelen. Al zijn dat geen typische Baby Born's. Een pop is iets dat je aankleedt, je praat ertegen en je speelt ermee. Jongens spelen met soldaatjes. Uiteindelijk is dat juist hetzelfde. Er blijft wel steeds dat verschil voor jongens en voor meisjes. Zo koop je voor een meisje een Barbie, terwijl voor een jongen je eerder Ken of Action Man uit de rekken haalt. We houden ons niet bewust hier met bezig. Het overkomt ons vanzelf. Wat voor meisjes is, moet altijd schattiger zijn en met bloemen op of fleurige kleuren. Terwijl jongens toch altijd iets stoerder willen. Bij onze kinderen hielden we er altijd rekening mee. Bij gebeurtenissen als Sinterklaas kochten we één groot stuk voor hen allebei, bijvoorbeeld een winkel of een gezelschapspel. Kleinere stukken waren voor hen apart. We kochten nooit iets alleen voor Heleen of Sebastiaan. Tenzij het hun verjaardag was natuurlijk (lacht). Het is ook moeilijker om voor een jongens iets te kopen dan voor een meisje. Het vrouwelijke aanbod is veel uitgebreider en ruimer dan dat voor jongens. Zelfs bij kleren! Een meisje draagt rokken, kleedjes en broeken. Terwijl een jongen enkel broeken draagt. En ook met de kleuren moet je dan rekening houden. Onze dochter droeg alles, terwijl wij onze zoon nooit in een roze t-shirt staken. Zo ook met kaftpapier, boekentassen of zelfs de inrichting van hun slaapkamers! Toch blijf ik erbij dat je dat nooit volledig bewust doet. Iets in ons stuurt ons naar het juiste soort speelgoed. Al is de lijn tussen jongens en meisjes -op het gebied van speelgoed dan- sterk afgezwakt!'

Photoshop.com Album: Selfish