Expert : Sociale status bepaalt aankoop speelgoed

Evelyn de Meyer werkt in de Colruyt van Hoboken. Zij is verantwoordelijke van de speelgoedgang. Zowel het aankopen van nieuw speelgoed als de indeling vallen onder haar bevoegdheid.

Bestaat er nog typisch jongens- en meisjesspeelgoed?

Evelyn de Meyer: Daar zal altijd een onderscheid tussen zijn. Ik geloof niet dat het ooit anders is geweest en het zal ook niet snel veranderen. Een jongen gaat gemakkelijker naar brutere dingen, terwijl een meisje eerder naar juwelen zoekt.

In de Colruyt wordt ook in de rekken een duidelijke scheidingslijn gerespecteerd. Barbiepoppen en geweren liggen bijvoorbeeld niet door elkaar.
De Meyer: Dat wordt ook heel bewust gedaan. Het vergemakkelijkt de ’zoektocht’ naar speelgoed aanzienlijk. Want hoe je het ook draait of keert, een vader of moeder zal altijd voor hen zoon iets gewelddadiger kopen en voor hen dochter iets rustiger, met zachtere kleuren en vooral veel versieringen.

Maar niet al het speelgoed is enkel voor jongens of meisjes.

De Meyer: Zeker niet. Bij puzzels en dergelijke wordt bijna niet gekeken naar de afbeelding. Daar spelen ze allebei even graag mee. Meestal moet je kijken naar de ‘mode’. Wat is er in op dit moment bij kinderen? Zo zijn nu de Gogo’s (Kleine surrealistische poppetjes die je bijvoorbeeld bij Carrefour kan verzamelen. Je zou het kunnen vergelijken met bikkels, maar dan in een modern jasje gestoken nvdr.) heel populair. Het is ongeveer dezelfde situatie als dertien jaar geleden met de Flipporage. Alleen zijn het nu echte figuurtjes. Zowel jongens als meisjes maken er een sport van om er zoveel mogelijk te verzamelen. Toch zie je ook hier weer zachtere en stoerdere ontwerpen opduiken. Een puzzel kan uiteindelijk ook een stoere ridder in vol ornaat tonen, of net prinsessen die aan het zingen zijn. Als ik er zo eens goed over nadenk heb je maar heel weinig speelgoed dat echt uniseks is.

Boeken?

De Meyer: Dat is inderdaad één van de grote uitzonderingen. Tegenwoordig zijn vooral de boeken rond speurneus Geronimo Stilton (een muis geïnspireerd door Sherlock Holmes nvdr.) enorm hip. Jongens en meisjes van om en bij de tien jaar verslinden die verhalen dat het niet meer te volgen is. Nochtans kunnen die boeken vrij dik uitvallen.

De Gezinsbond geeft nog steeds bij de geboorte een blauw boekje als het een jongen is en een roos als het een meisje is. Trekken fabrikanten die lijn ook door in hun verpakkingen?

De Meyer: Eigenlijk niet. Dat is de laatste jaren enorm vervaagd. Mensen weten het ook niet meer zo goed. De helft van de bevolking zegt nog steeds dat blauw voor een jongen is en roos voor een meisje, terwijl de andere helft het tegenovergestelde beweert. Het is wel zo dat als ze echt moeten kiezen, ze bijna altijd voor het eerste zullen gaan. Uiteraard spelen de prinsessen die vaak op de roze verpakking staan een grote rol.

Het stereotype beeld van een jongen met een geweer en het meisje met een pop blijft dus eigenlijk nog steeds overeind.

De Meyer: Absoluut. Al denk ik vaak dat het enkel schijn is. Soms verspreken ouders of de kinderen zelf zich en dan hoor je dat de zoon thuis wel eens met de barbiepoppen van zijn zus speelt. Toch zal hij in de winkel nooit naar die rayon gaan. Vanaf de geboorte wordt hen met de paplepel ingegeven dat jongens stoer zijn en meisjes zachtaardig. Een jongen die met barbiepoppen speelt is ‘fout’. Daar worden meteen andere dingen over gedacht en een sociale stempel is snel gedrukt. De sociale status bepaalt dus eigenlijk voor een groot deel de aankoop van speelgoed. Al heeft het wildere karakter van een jongen er uiteraard ook wel veel met te maken.

Anne Menke stelde: ‘Onbewust blijft de scheidingslijn tussen jongens en meisjes eeuwig aanwezig.’ Ga je hiermee akkoord?

De Meyer: Om heel eerlijk te zijn vind ik dat een prachtige stelling. Ik ga er volledig meeakkoord. Er is altijd een verschil geweest tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Met momenten kan ze harder of zachter uitvallen, maar ze is steeds aanwezig.