Koert Mannaerts gelooft niet dat er nog zoiets bestaat als typisch jongens- en meisjesspeelgoed: ‘Tegenwoordig zijn er zoveel spelen waar zowel jongens als meisjes zich met amuseren. Neem nu de Playstation®. De games verschillen vaak wel, maar zeker niet altijd. Singstar is en blijft iets voor allebei. Toch is de scheidingslijn niet absoluut. Zoals altijd heeft elke regel zijn uitzondering. Al is het tegenovergestelde ook niet volledig waar. Een jongen kan gerust ook met poppen spelen of een meisje gaat soms met plezier mee vechten in het bos. Er is wel een groot verschil met vroeger. Toen ik klein was, mocht je absoluut geen tv kijken. Drie uur per week was al super veel. Wij moesten buiten spelen. Daarom was er in onze tijd ook een groter verschil tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Wij werden verplicht ons buiten bezig te houden en daarom waren we meer inventief. Jongens ontwierpen wapens, geweren en nog veel meer. Meisjes gingen eerder knutselen met bloemen en gras. Echt samenspelen gebeurde bijna niet. Nu zetten mijn kinderen zich samen voor de computer of Playstation®, ze gaan bewust zoeken naar dingen die ze beiden leuk vinden. De electronisering van de maatschappij is dan ook een goede zaak. Ik ben er zeker niet rouwig om. Uiteraard zou ik ze soms graag naar buiten stampen. Dat ze eens voor een uurtje vanachter dat scherm verdwijnen. (Achter Koert hoor ik iemand luid ‘NEE!’ roepen. Zijn zoon, Matthijs, is het hier duidelijk niet met eens. ‘Wij zitten dan misschien wel meer achter een computer of tv, langs de andere kant zijn wij ’s avonds wel meer weg!’) Ik denk dat mijn besluit uiteindelijk is dat er absoluut geen harde scheidingslijn meer bestaat en dat het speelgedrag van kinderen enorm veranderd is. Al wil ik hier niet met zeggen dat de situatie verslechterd is. Au contraire, ik had graag in de tijd van mijn kinderen geleefd. Veel meer luxe! (lacht)’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten