VUVOX : Liefde is...

Reportage : Zoals de badkamer thuis sproeit, sproeit ze nergens

Voor de meeste mannen is het zo klaar als een klontje: vrouwen besteden veel meer tijd in de badkamer dan zijzelf. Maar heeft dit echt enkel met het geslacht te maken, of speelt leeftijd ook een rol?

Het is één van de grootste clichés ter wereld: Terwijl de man al uren vertrekkensklaar staat, is de vrouw nog volop bezig. Uiteindelijk kunnen ze veel te laat vertrekken en komen ze bijgevolg ook veel te laat aan. Alle mannen kijken elkaar onmiddellijk begripvol aan. Maar is het wel waar dat de vrouw altijd het langst in de badkamer staat? Steekt de huidige man niet evenveel tijd in zijn uiterlijk? Het begrip ‘metroseksueel’ moet toch ergens van komen.

Luxe

Enkele interviews bij jongeren (tussen 16 en 25 jaar), volwassenen (tussen 26 en 50 jaar) en ouderen (de vijftigplussers) hielpen me een gefundeerd antwoord te vinden. Uiteraard bezocht ik zowel huismoeders, als schoolverlaters, alsook ‘mensen met een hogere functie’. Hoeveel tijd spenderen zij in hun badkamer? Op welk moment van de dag staan ze net iets langer voor de spiegel dan anders? Zijn er rituelen die bij beide seksen voorkomt of is er geen enkele overeenkomst? Wat doen ze zoal gedurende die ‘vijf minuutjes’ en vooral: Spant de vrouw nog steeds de kroon? Of eist de man toch stilaan meer tijd op in de ‘hygiënische’ ruimte?

De meeste mannen durfden schoorvoetend toch toegeven dat ze ijdel zijn. Al vermijden ze liefst het begrip ‘metroseksueel’. Terwijl de meeste vrouwen dat aantrekkelijk vinden, is het voor mannen nog steeds taboe. Homoseksualiteit en metroseksualiteit liggen voor de doorsnee heren nog net iets te dicht bij elkaar. Toch kijken ook zij regelmatig in de spiegel en willen ze allemaal dat hun haar er goed bijligt. Twee keer per dag douchen is voor hen geen verplichting of mythe meer, maar een noodzakelijk en vooral dagelijks ritueel. Opvallend is dat er tussen de afzonderlijke leeftijdscategoriën maar weinig verschillen zijn op te merken. Al is er in de ‘oudste’ groep wel een duidelijk verschil voelbaar tussen mensen uit de stad en die vanop het platteland. In hun jonge jaren was voor ieder van hen elke week een bad en proper ondergoed bijna een luxe. Voor enkelen onder hen is die traditie min of meer gebleven. Voor anderen in ze dan weer volledig gemoderniseerd. Ludo Torfs (64) reageert: ‘Vroeger gingen wij één keer per week in bad. Aangezien ik de oudste was thuis moest ik mij als laatste wassen. Uiteraard in het water van mijn broers en zussen! De tijden zijn wel serieus veranderd. Nu douche ik mij zo goed als elke avond en anders zal ik mij zeker voor de lavabo zetten. Hygiëne is veel belangrijker geworden tegenwoordig. Een groot verschil met vroeger.’

Tine Teukens (45) ziet bij haar moeder ook verandering, maar die is veel subtieler: ‘Ook wij mochten slechts één keer per week een bad nemen. Gelukkig was ik de op één na jongste van elf. Voor mijn oudere zussen en broers was een bad allesbehalve gezellig. Als ik al eens stiekem een propere onderbroek op woensdag uit de kast nam, werd ons moe ontzettend kwaad. Zij is nu 87 jaar en ondanks de nieuw geïnstalleerde badkamer, heeft ze het nog steeds heel moeilijk om elke ochtend een douche te nemen. Toch kruipt ze er al drie keer per week, met behulp van een verpleger, onder. Voor haar een hele verandering, terwijl ik niet zonder mijn dagelijkse douche zou kunnen leven!’

Uitgaan

De ochtendrituelen in ieders badkamer verschillen niet echt. Of je nu een man of een vrouw bent, iedereen poetst zijn tanden en bijna iedereen kruipt ook even onder de douche. Toch zijn er twee grote botsingen. De eerste en misschien wel meest voorspelbare, is de tijd dat ze in de badkamer spenderen vlak voor ze uitgaan. Terwijl een man daar amper een kwartier à twintig minuten voor nodig heeft, doet de vrouw daar gemiddeld toch iets langer over. ‘Als ik genoeg tijd heb, dan durf ik wel mijn tanden te poetsen en met gel even door mijn haar te gaan. Maar op andere momenten spuit ik snel wat deodorant en vertrek ik gewoon zoals ik was aangekomen,’ lacht Lander Wijnants (26).

De dames gruwelen hier over het algemeen van: ‘Voor we weggaan wil ik absoluut nog even onder de douche. Mijn make-up gaat eraf en ik begin helemaal opnieuw. Ondertussen droog ik mijn haar en begin al te zoeken in mijn kleerkast. Nee, ik heb zeker niet genoeg aan een kwartier! Geef mij maar een half uur tot een uur waarvan ik de meeste tijd aan kleren uitkiezen spendeer,’ reageert Klaartje Mertens (25). Zij woont sinds een paar jaar samen met haar vaste vriend, Lander, en  geeft Spaanse, Franse en Nederlandse les in een middelbare school in Antwerpen. Voor haar is het van groot belang om er altijd verzorgd uit te zien. Al geeft ze wel toe dat ze daar ’s morgens wat problemen met heeft: ‘Elke ochtend weet ik perfect hoeveel tijd ik nodig heb om mij klaar te maken en toch nog net op tijd op school te zijn. Ik kan ondertussen zelfs nog koffie zetten voor Lander! (lacht) Er mag dan wel echt niets misgaan, want dan gaat heel mijn planning naar de vaantjes. Maar als wij uitgaan moet ik er op mijn best uitzien en daar steek ik graag wat tijd in.’

Bodylotion

Het tweede grote verschil is veel subtieler. Zowel de dames als de heren spenderen elke ochtend gemiddeld een kwartier in de badkamer. ‘Ik douche mij elke dag voor ik naar school vertrek en uiteraard ook in het weekend. Daarna poets ik mijn tanden en ga ik met een beetje gel door mijn haar. Op het einde spuit ik een beetje deodorant en wat parfum. Daarna ben ik klaar om naar school te vertrekken,’ vertelt Keno Franssen (16). ‘Crèmekes zijn niet aan mij besteed. Enkel Clearasil tegen de puisten. Gelukkig heb ik daar niet veel last van’. Zijn mensen die zich elke dag volledig insmeren dan zo zeldzaam geworden? Het is opmerkelijk dat die dingen eerder voor vrouwen zijn weggelegd dan voor mannen. Iedere man reageert heel verbaasd als er nog maar wordt verondersteld dat ze misschien wel eens gezichtscrème zouden gebruiken. Gebruikt dan niemand van hen eens een dagcrème? ‘Ik smeer me elke dag volledig in en vaak zelfs meer dan één keer. Ik deed dit al sporadisch vanaf het moment dat ik getrouwd ben (knipoogt naar zijn vrouw), maar sinds drie jaar is het een noodzaak geworden. Door mijn allergie voor meel vormen zich allemaal kloven op mijn lichaam. Met de juiste crèmekes kan ik de jeuk en irritatie enorm verminderen,’ zucht Koert Mannaerts (46). Dan toch iemand. Maar ook hij heeft er een reden voor. Koert doet dit niet om zijn lichaam zacht te laten aanvoelen of om rimpels te voorkomen. Klopt het cliché dan wel degelijk?

Cliché

Vrouwen spenderen inderdaad nog steeds veel meer tijd aan het verzorgen van hun lichaam dan mannen. Vooral voor het uitgaan is dit verschil opmerkelijk groot. Terwijl de gemiddelde man dan maximum een kwartier nodig heeft op een doorsnee zaterdagavond, vraagt de vrouw minimum het dubbele. Leeftijd speelt hierbij absoluut geen rol. Metroseksuelen zijn dan toch nog niet zo verspreid als men altijd aannam. Maar we zijn op de goede weg! Terwijl mannen vroeger hooguit één keer per week douchten, doen zij dat nu dagelijks en gebruiken ze ook deodorant en parfum. Het zijn nog niet allemaal de nieuwe David Beckhams, maar geen nood dames: ze zijn op de goede weg!

Lang nieuwsbericht : “2000WAT nam schoolfestivalleke niet serieus”

De laatste zaterdag van april wordt elk jaar het kleinschalig festival Kandarock?! georganiseerd door de vijfde- en zesdejaars van de middelbare school Olvi, in Boom. Met namen zoals 2000WAT en DJ BUSCEMI proberen ze iedere keer weer in te spelen op de hypes die bij de veertien- tot twintigjarigen heerst.

“Ik hoop dat ik me dit jaar kan rechthouden tot op de afterparty”, lacht Lies Elsen (18). Traditioneel koopt zij met enkele vrienden elk jaar eerst een fles pissang en jenever om eerst even op de kaai te chillen. “Daarna zetten we ons gezellig met zijn allen aan het water. Heerlijk! Zeker met dit weer. Uiteindelijk hoor je ook hier de muziek nog”, zegt Lies. ”Maar uiteraard zitten we niet de hele dag en avond hier. Als we echt zin hebben om te feesten en onze drank op is, dan gaan we naar binnen. Hier is het gezellig, maar binnen heerst er meestal toch net iets meer sfeer”.

Killa Mahanie

Sofie Bal (21) geniet van de zuiderse temperatuur: “Kandarock?! is officieel het begin van de zomer. Vanaf nu wordt het weer alleen maar beter en volgt het ene festival het andere op. Zàlig!” Ook Sofie geniet liever van de muziek aan het water met wat vrienden en een flesje, maar voor Killa Mahanie (tweede op het Belgisch kampioenschap beatbox nvdr.) haast ze zich naar binnen: “Ik ken Thomas al jaren en heb hem dus wat zien evolueren, maar ik blijf graag naar hem luisteren. En zeker nu hij succes en naambekendheid verwerft, moeten zijn vrienden hem met zijn voeten op de grond houden, hé! (lacht)”.

Teleurgesteld

De zestien- en zeventienjarigen die hier massaal aanwezig zijn, keken allemaal vol verwachting uit naar 2000WAT. “Ik was super gelukkig dat 2000WAT naar Boom kwam! Binnenkort spelen ze met heel de groep (Eigen Makelij en Antrax nvdr.) op ILLCITY in Trixx, maar daar kan ik niet naartoe” vertelt Keno Frans (16). “Jammer genoeg namen ze dit klein schoolfestivalleke niet serieus genoeg. Ze kunnen véél beter dan dit!” voegt hij er teleurgesteld aan toe. Zijn vrienden zijn het allemaal met hem eens. “Eigen Makelij, waartoe 2000WAT behoort, is geweldig maar vaak zie je dat ze geen zin hebben. Ze blijven wel muziek maken maar het neemt een groot deel van de sfeer weg. Hopelijk zijn ze op ILLCITY beter” beaamt Jelle Kerkhofs (17).

Al leek de opkomst dit jaar lager te liggen dan vorige keer, de organisatoren van Kandarock?! mogen zeker niet klagen. Er zijn geen echte incidenten voorgevallen en ook de begeleiding naar de officiële afterparty in de chiro van Boom, Aurora, ging van een leien dakje. Alhoewel, geen incidenten? Op weg naar huis lag een meisje van een jaar of veertien op de grond, duidelijk niet meer nuchter. En iets verder vlogen twee zestienjarigen elkaar in de haren. Keno rolt met zijn ogen: “Je hebt altijd wel iemand die wil opvallen.”

Kortje 1 : 69% verbrak al bewust vriendschappen

Dankzij de opkomst vàn en de massale belangstelling ìn sociale netwerksites zoals Facebook en Twitter, kunnen we tegenwoordig gemakkelijk 500 mensen te vriend houden. Via eenvoudige klikken op de computermuis kunnen we elkaars foto’s bekijken, commentaar geven of gewoon een berichtje achterlaten. Vrienden onderhouden was nog nooit zo gemakkelijk. Maar bedriegt ons vriendenaantal op deze sites ons niet? De Engelse antropoloog Dunbar ontdekte in 1993 dat we met slechts 148 personen een hechte band kunnen opbouwen. Maar dan moeten al die anderen ook moeite doen om met jou vrienden te blijven. Toch wordt er over het algemeen aangenomen dat je maar maximum twaalf vrienden hebt, waarvan je er slechts vier kunt beschouwen als ‘beste’ vrienden. De overige 488 Facebookvrienden maken allemaal slechts deel uit van ons sociaal netwerk. Hier en daar wordt er tegenwoordig gesugereerd dat Facebookkennissen een beter woord zou zijn. Vrouwen hebben over het algemeen minder hechte contacten dan mannen. Terwijl mannen zich samen amuseren heel belangrijk vinden, hechten vrouwen meer belang aan waarden onder elkaar zoals vertrouwen. Maar ook vriendschap duurt niet eeuwig. Volgens een enquête, uitgevoerd door Goed Gevoel bij 800 lezers en lezeressen, heeft 69% al eens bewust afstand genomen van iemand. Toch hoopt 50% van de ondervraagden dat ze ooit terug in contact komen met een persoon die ze jaren geleden uit het oog verloren. Lang leve Facebook en Twitter?

Bron: www.goedgevoel.be

Bron foto: http://www.flickr.com/photos/oogsnoep/1601851807/

Kortje 2 : Vrouwelijk shopgedrag evolutionair bepaald

Onderzoekers van de universiteit van Michigan hebben na een grootschalig onderzoek ontdekt dat het koopgedrag van beide geslachten evolutionair bepaald is. Daaruit bleek dat vrouwen zich gedragen als een echt verzamelaarster, terwijl mannen eerder als een jager door een winkel bewegen. Vrouwen zouden naar kledij kijken, zoals ze vroeger het meest geschikte eten voor de maaltijd uitkozen. Mannen moesten altijd jagen op dieren en dat weerspiegelt zich nu nog in hun koopgedrag. Zij nemen meteen het kledingstuk van hun keuze mee naar huis. Vroeger moesten ze immers ook zo snel mogelijk een dier vangen om dat dan terug te brengen naar vrouw en kinderen. Een vrouw bekijkt verschillende winkels, slaagt elk kledingstuk op in haar hoofd en komt later terug. Mannen stappen één winkel binnen, lopen recht op hun doel af en staan enkele minuten later terug buiten. En dat gaat nog veel verder. In de Verenigde Staten zullen de winkels worden overspoeld vanaf 27 mei door aanstormende vrouwen met een drang naar jurken en ook bij ons zal dat vanaf 2 juni niet anders zijn. Elke vrouw zal naar dezelfde jurk als Carrie uit ‘Sex And The City 2’ zoeken, die dan bij ons uitkomt. Mannen hebben hier nochtans geen last van. Zij gaan rustig een pint pakken na de film en discusiëren over de verschillende vechtscènes. Vrouwen daarentegen koppelen een hele dag, avond en nacht aan dé Chick Flick van het moment waarbij cocktails en winkelen zeker niet mogen ontbreken.

Bron: http://www.molblog.nl/bericht/bol.com-vrouwen-hebben-mannen-ingehaald-bij-online-shoppen/

Bron foto: http://blog.enn.com/wp-content/uploads/2010/04/human-evolution.gif

Kortje 3 : Jongens agressiever door games

Twee studenten van de Hanze Hogeschool Groningen hebben voor hun eindwerk de huidige jeugdcrimilaniteit onderzocht en kwamen tot verrassende alsook voorspelbare resultaten. Uit hun onderzoek bleek dat jeugdcriminaliteit niet enkel en alleen al jaren bezig is, maar ook steeds evolueert. Opvallend was ook dat ‘mannelijke’ criminaliteit meer vertegenwoordigd is dan ‘vrouwelijke’, maar dat de meisjes tussen twaalf en zeventien jaar oud toch een serieuze inhaalbeweging aan het ondernemen zijn. Bij het gerecht en de politie worden de verschillende soorten misdaden apart benoemd en daarbij viel het de twee studenten vooral op dat er een aparte groep ‘meisjescriminaliteit’ bestaat. Volgens hen is er niet één oorzaak de schuld van het gedrag van een jongere, maar is het een samenloop van verschillende omstandigheden. Zo spelen de gezinssituatie, zoals een scheiding of werkloosheid, vrienden, school en dergelijke allemaal een belangrijke rol bij de ontwikkeling van een kind en tiener. Toch zou het spelen van games een grote invloed hebben en zou dat ook verklaren waarom meisjes minder misdaden plegen. Zij zijn over het algemeen niet zo geïnteresseerd in de Playstation als hun broers. Al mogen we die invloed ook niet overschatten. “Het zit zowiezo wel in de natuur van een jongen om agressiever te zijn dan een meisje. We willen niet dat alle videospelen plots de huizen worden uitgegooid (lacht)”, voegt een professor nog toe.

Bron: www.jeugdcriminaliteit.com

Bron foto: http://www.flickr.com/photos/41995251@NO2/4216217972/

Kaderstuk 1 : Liefde is, hetzelfde badkamerritueel delen

1. Elke ochtend douchet bijna iedereen (95%) zich. Zowel mannen als vrouwen kruipen uit hun bed en stappen recht de douche in. Ontbijt en andere ochtendrituelen zijn voor later.

2. Ook tanden poetsen wordt door beiden belangrijk gevonden. Sommigen doen dit na een ontbijt, terwijl anderen dit vlak na of zelfs in de douche doen.

3. Goed ruiken is voor allebei zeer belangrijk. Iedereen spuit elke ochtend deodorant. Vrouwen zijn eerder geneigd om ook gedurende de dag nog een paar keer bij te spuiten. Mannen houden zich aan vaste tijdstippen: ’s morgens, voor het uitgaan en na het sporten.

4. Na het uitgaan steken ze allebei enkel tijd in hun tanden. Al zijn er ook zowel dames als heren die recht in hun bed duiken. Een enkele vrouw neemt nog wat tijd extra om zichzelf te ontschminken.

5. Terwijl over het algemeen enkel vrouwen te vinden zijn voor een goede dagcrème, gebruiken beide geslachten wel Clearasil.

Bron: interview

Kaderstuk 2 : “Enkel nuchter poets ik mijn tanden"

Wouter De Bruyne (17) studeert verkoop en is absoluut geen metroseksueel: “Ik ben langs geen kanten ijdel. Elke morgen spendeer ik hooguit tien minuten in de badkamer: een snelle douche, de tanden worden gepoetst en ik spuit wat deodorant. Meer hoeft dat voor mij niet te zijn. Ook voor het uitgaan douche ik mij bijna nooit. Een korte blik in de spiegel is al meer dan genoeg. Erna is afhankelijk van mijn toestand: Als ik nuchter ben wil ik mijn tanden nog poetsen, maar zat ben ik daar absoluut niet meer tot in staat en kruip ik onmiddellijk mijn bed in. (lacht) Een dagcrème of bodylotion is niet aan mij besteed en parfum haal ik enkel boven voor speciale gelegenheden of wanneer ik er eens zin in heb. Een bad is dan weer wat anders. Alleen kruip ik daar elke twee weken met een goede dosis badschuim in, maar als Valérie (Zijn vaste vriendin nvdr.) bij mij is… Ja dan net iets meer!”

Pro 1 : 'Een vrouw verbouwt, een man verhuist'

Ivo Van Regenmortel is de man van Anne Menke. Hij gaat gedeeltelijk akkoord met de stelling van zijn vrouw, maar nuanceert hier en daar toch een beetje: 'In de laatste jaren is er -in mijn ogen- wél veel veranderd. Een Gameboy was vroeger typisch voor jongens, de laatste jaren zie je ze plots wel bij meisjes ook opduiken. Het gaat dus niet echt om het speelgoed op zich. Kijk bijvoorbeeld naar TV. Het medium is voor alle geslachten en leeftijden hetzelfde. Enkel de programma's naar waar we kijken verschilt vaak. Uiteraard ook niet altijd. Een meisje zal zich eerder in de zetel nestelen voor de film of een aflevering van Sex and The City, terwijl ik als man veel liever actie heb zoals een Die Hard 27 bijvoorbeeld. Vroeger werd er ook meer samen gespeeld. Wij konden ons een hele zomer amuseren met bikkels en knikkers. Dat deden we dan ook gelengd. Uiteraard waren de typische dingen zoals juwelen uit bloemen maken en oorlog spelen met takken bijna altijd strikt gescheiden. Dit kwam uiteraard ook omdat wij toen slechts twee à drie uur per week naar TV mochten kijken. Nu doen ze dat de hele dag door, van het moment dat ze opstaan totdat het bedtijd is. Ook als ze ouder worden zie je een verandering. Anne's dochter, Heleen, rijdt met een roze Dax. Daar zie ik Sebastiaan (Anne's zoon nvdr.) nog niet meteen met vertrekken! En zelfs nog later blijf je de verschillen voelen. Als je gaat kijken naar een huis van een man of dat van een vrouw bijvoorbeeld. Een man zal eerder een fitnesskamer inrichten en voor de rest het vrij sober houden. Vrouwen zetten kaarsen en bloemen om het gezelliger te maken. Zo ook bij verbouwingen. Wij hebben dat samen gedaan, maar voor mij was dat niet nodig. Als ik het ergens beu ben, zal ik eerder denken aan verhuizen dan aan veranderen. Dus eigenlijk drukte daar zelfs Anne haar stempel door. Ondertussen nemen mannen ook veel taken in het huishouden over. Wij strijken, koken, wassen en gaan zelfs naar de winkel. Toch behoud je nog steeds de typische mannen- en vrouwenberoepen. Zij staat in voor interieur, hij voor ruwbouw. Het wordt dan wel sociaal aanvaard, je blijft toch steeds omkijken. Misschien dat dit in jullie generatie wel verandert!'

Expert : Sociale status bepaalt aankoop speelgoed

Evelyn de Meyer werkt in de Colruyt van Hoboken. Zij is verantwoordelijke van de speelgoedgang. Zowel het aankopen van nieuw speelgoed als de indeling vallen onder haar bevoegdheid.

Bestaat er nog typisch jongens- en meisjesspeelgoed?

Evelyn de Meyer: Daar zal altijd een onderscheid tussen zijn. Ik geloof niet dat het ooit anders is geweest en het zal ook niet snel veranderen. Een jongen gaat gemakkelijker naar brutere dingen, terwijl een meisje eerder naar juwelen zoekt.

In de Colruyt wordt ook in de rekken een duidelijke scheidingslijn gerespecteerd. Barbiepoppen en geweren liggen bijvoorbeeld niet door elkaar.
De Meyer: Dat wordt ook heel bewust gedaan. Het vergemakkelijkt de ’zoektocht’ naar speelgoed aanzienlijk. Want hoe je het ook draait of keert, een vader of moeder zal altijd voor hen zoon iets gewelddadiger kopen en voor hen dochter iets rustiger, met zachtere kleuren en vooral veel versieringen.

Maar niet al het speelgoed is enkel voor jongens of meisjes.

De Meyer: Zeker niet. Bij puzzels en dergelijke wordt bijna niet gekeken naar de afbeelding. Daar spelen ze allebei even graag mee. Meestal moet je kijken naar de ‘mode’. Wat is er in op dit moment bij kinderen? Zo zijn nu de Gogo’s (Kleine surrealistische poppetjes die je bijvoorbeeld bij Carrefour kan verzamelen. Je zou het kunnen vergelijken met bikkels, maar dan in een modern jasje gestoken nvdr.) heel populair. Het is ongeveer dezelfde situatie als dertien jaar geleden met de Flipporage. Alleen zijn het nu echte figuurtjes. Zowel jongens als meisjes maken er een sport van om er zoveel mogelijk te verzamelen. Toch zie je ook hier weer zachtere en stoerdere ontwerpen opduiken. Een puzzel kan uiteindelijk ook een stoere ridder in vol ornaat tonen, of net prinsessen die aan het zingen zijn. Als ik er zo eens goed over nadenk heb je maar heel weinig speelgoed dat echt uniseks is.

Boeken?

De Meyer: Dat is inderdaad één van de grote uitzonderingen. Tegenwoordig zijn vooral de boeken rond speurneus Geronimo Stilton (een muis geïnspireerd door Sherlock Holmes nvdr.) enorm hip. Jongens en meisjes van om en bij de tien jaar verslinden die verhalen dat het niet meer te volgen is. Nochtans kunnen die boeken vrij dik uitvallen.

De Gezinsbond geeft nog steeds bij de geboorte een blauw boekje als het een jongen is en een roos als het een meisje is. Trekken fabrikanten die lijn ook door in hun verpakkingen?

De Meyer: Eigenlijk niet. Dat is de laatste jaren enorm vervaagd. Mensen weten het ook niet meer zo goed. De helft van de bevolking zegt nog steeds dat blauw voor een jongen is en roos voor een meisje, terwijl de andere helft het tegenovergestelde beweert. Het is wel zo dat als ze echt moeten kiezen, ze bijna altijd voor het eerste zullen gaan. Uiteraard spelen de prinsessen die vaak op de roze verpakking staan een grote rol.

Het stereotype beeld van een jongen met een geweer en het meisje met een pop blijft dus eigenlijk nog steeds overeind.

De Meyer: Absoluut. Al denk ik vaak dat het enkel schijn is. Soms verspreken ouders of de kinderen zelf zich en dan hoor je dat de zoon thuis wel eens met de barbiepoppen van zijn zus speelt. Toch zal hij in de winkel nooit naar die rayon gaan. Vanaf de geboorte wordt hen met de paplepel ingegeven dat jongens stoer zijn en meisjes zachtaardig. Een jongen die met barbiepoppen speelt is ‘fout’. Daar worden meteen andere dingen over gedacht en een sociale stempel is snel gedrukt. De sociale status bepaalt dus eigenlijk voor een groot deel de aankoop van speelgoed. Al heeft het wildere karakter van een jongen er uiteraard ook wel veel met te maken.

Anne Menke stelde: ‘Onbewust blijft de scheidingslijn tussen jongens en meisjes eeuwig aanwezig.’ Ga je hiermee akkoord?

De Meyer: Om heel eerlijk te zijn vind ik dat een prachtige stelling. Ik ga er volledig meeakkoord. Er is altijd een verschil geweest tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Met momenten kan ze harder of zachter uitvallen, maar ze is steeds aanwezig.

Contra : 'Ik had graag in de tijd van mijn kinderen geleefd'

Koert Mannaerts gelooft niet dat er nog zoiets bestaat als typisch jongens- en meisjesspeelgoed: ‘Tegenwoordig zijn er zoveel spelen waar zowel jongens als meisjes zich met amuseren. Neem nu de Playstation®. De games verschillen vaak wel, maar zeker niet altijd. Singstar is en blijft iets voor allebei. Toch is de scheidingslijn niet absoluut. Zoals altijd heeft elke regel zijn uitzondering. Al is het tegenovergestelde ook niet volledig waar. Een jongen kan gerust ook met poppen spelen of een meisje gaat soms met plezier mee vechten in het bos. Er is wel een groot verschil met vroeger. Toen ik klein was, mocht je absoluut geen tv kijken. Drie uur per week was al super veel. Wij moesten buiten spelen. Daarom was er in onze tijd ook een groter verschil tussen jongens- en meisjesspeelgoed. Wij werden verplicht ons buiten bezig te houden en daarom waren we meer inventief. Jongens ontwierpen wapens, geweren en nog veel meer. Meisjes gingen eerder knutselen met bloemen en gras. Echt samenspelen gebeurde bijna niet. Nu zetten mijn kinderen zich samen voor de computer of Playstation®, ze gaan bewust zoeken naar dingen die ze beiden leuk vinden. De electronisering van de maatschappij is dan ook een goede zaak. Ik ben er zeker niet rouwig om. Uiteraard zou ik ze soms graag naar buiten stampen. Dat ze eens voor een uurtje vanachter dat scherm verdwijnen. (Achter Koert hoor ik iemand luid ‘NEE!’ roepen. Zijn zoon, Matthijs, is het hier duidelijk niet met eens. ‘Wij zitten dan misschien wel meer achter een computer of tv, langs de andere kant zijn wij ’s avonds wel meer weg!’) Ik denk dat mijn besluit uiteindelijk is dat er absoluut geen harde scheidingslijn meer bestaat en dat het speelgedrag van kinderen enorm veranderd is. Al wil ik hier niet met zeggen dat de situatie verslechterd is. Au contraire, ik had graag in de tijd van mijn kinderen geleefd. Veel meer luxe! (lacht)’

Pro 2 : 'Zij een Barbie, hij een Ken'

Anne Menke is er rotsvast van overtuigd dat er nog steeds een scheidingslijn bestaat tussen typisch jongens- en meisjesspeelgoed: ‘Zo heb je bijvoorbeeld poppen. Dat is toch typisch voor meisjes? Geweren en soldaten zijn over het algemeen weer enkel voor jongens. Je hebt natuurlijk ook wel speelgoed dat voor allebei kan dienen, zoals Lego. Toch heb je zelfs daar speciale edities. Zo is de verpakking voor de meisjes roos. Er blijft een scheidingslijn tussen de geslachten. In dat opzicht is er de laatste jaren dan ook niet veel veranderd. Al kunnen jongens tegenwoordig ook met poppen spelen. Al zijn dat geen typische Baby Born's. Een pop is iets dat je aankleedt, je praat ertegen en je speelt ermee. Jongens spelen met soldaatjes. Uiteindelijk is dat juist hetzelfde. Er blijft wel steeds dat verschil voor jongens en voor meisjes. Zo koop je voor een meisje een Barbie, terwijl voor een jongen je eerder Ken of Action Man uit de rekken haalt. We houden ons niet bewust hier met bezig. Het overkomt ons vanzelf. Wat voor meisjes is, moet altijd schattiger zijn en met bloemen op of fleurige kleuren. Terwijl jongens toch altijd iets stoerder willen. Bij onze kinderen hielden we er altijd rekening mee. Bij gebeurtenissen als Sinterklaas kochten we één groot stuk voor hen allebei, bijvoorbeeld een winkel of een gezelschapspel. Kleinere stukken waren voor hen apart. We kochten nooit iets alleen voor Heleen of Sebastiaan. Tenzij het hun verjaardag was natuurlijk (lacht). Het is ook moeilijker om voor een jongens iets te kopen dan voor een meisje. Het vrouwelijke aanbod is veel uitgebreider en ruimer dan dat voor jongens. Zelfs bij kleren! Een meisje draagt rokken, kleedjes en broeken. Terwijl een jongen enkel broeken draagt. En ook met de kleuren moet je dan rekening houden. Onze dochter droeg alles, terwijl wij onze zoon nooit in een roze t-shirt staken. Zo ook met kaftpapier, boekentassen of zelfs de inrichting van hun slaapkamers! Toch blijf ik erbij dat je dat nooit volledig bewust doet. Iets in ons stuurt ons naar het juiste soort speelgoed. Al is de lijn tussen jongens en meisjes -op het gebied van speelgoed dan- sterk afgezwakt!'

Photoshop.com Album: Selfish